آب را گل نکنیم،
شاید از دور علمدار حسین، مشک طفلان بر دوش، زخم و خون بر اندام، می رسد تا که ازین آب روان، پر کند مشک تهی، ببرد جرعه ی آبی برساند به حرم، تا علی اصغر بی شیر رباب، نفسش تازه شود، و بخوابد آرام.
آب را گل نکنیم،
که عزیزان حسین، همگی چشم به راهند که ساقی آید، و به انگشت کرم، گره کور عطش را بگشاید.
آب را گل نکنیم...
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: