کاش دنیا یکبار هم که شده..
بازیش را به ما می باخت..
مگر چه لذتی دارد این بردهای تکراری برایش...

" با من بمان "

بگذار فاصله بین انگشتهایم را با انگشتان تو پر کنم نه با سیگار....

بچه که بودی ی شعری میخوندیم : دستمال من زیر درخت البالو گم شده سواد
داری ( خو چ ربطی داشت ) نه نه بی سوادی نه نه 
پس تو خر منی . . . . . و این گونه بود که ما اسکولانه بزرگ شدیم

اینم فک فامیله ماداریم
چاق میشی میگن چیکارکردی باخودت گنده شدی زشت شدی
لاغرمیکنی میگن میگن بیچاره یاقرص لاغری خورده یامریضی چیزیه...